Een gebroken hart hoort bij het leven. We ontkomen er niet aan. Al lijkt leven met een open hart lijkt onmogelijk nadat het gebroken is geweest, het is wel mogelijk. In deze blog geef ik aan welke stappen je daarbij helpen en welk type vragen je aan jezelf kunt stellen.

1. Maak een bewuste keuze voor krachtig herstel

Krachtig herstel is het resultaat van een keuze. We zijn als mensen geneigd om pijn te voorkomen en er zo snel mogelijk van weg te bewegen. Dit doen we door ons verdriet te ontkennen, een ander de schuld te geven of door (ongezonde) afleiding te zoeken. Al werken deze pogingen in eerste instantie wel, onverwerkte gevoelens zijn niet weg. Al zijn ze misschien tijdelijk uit zicht verdwenen, als we onze gevoelens niet onder ogen komen, stellen we de ervaring van pijn uit. En dat is nadelig, want als we negatieve gevoelens buiten de deur willen houden doen we onbedoeld het zelfde met positieve gevoelens. We zien het leven aan kleur verliezen en raken overgevoelig voor die onderwerpen die aan de pijn doen herinneren. Onze omgeving merkt dan ook dat het beter is bepaalde onderwerpen te mijden.

Met andere woorden, we ontkomen niet aan de ervaring van pijn. Die hoort bij het leven. Dus is het zinvol er vertrouwd mee te raken, zodat we leren hoe we daar het meest effectief mee om kunnen gaan. Om dat te leren moeten we een bewuste keuze maken.

Die keuze voor herstel betekent dat we stil blijven staan en getuige worden van wat er in ons gaande is. Het is zinvol om onszelf vragen te stellen als: Hoe bescherm ik mezelf van pijn? Wat ga ik uit de weg? Wat gaat het me opleveren als ik mijn verlies onder ogen kom?

2. Verdiep de relatie met jezelf

De wijze waarop wij pijn beleven vertelt van alles over onszelf. Zo neigen we bijvoorbeeld vaak conclusies te trekken over onszelf als we een pijnlijke ervaring hebben. Denk aan een partner die de relatie verbreekt. Dan trekken we al snel de conclusie dat er iets mis met ons is of met de ander. In beide gevallen brengen we schade toe aan onszelf. De ander de schuld geven verzwakt onze eigen positie. Zolang we een ander namelijk de schuld geven, hoeven we niet naar ons eigen aandeel te kijken en blijven we een blinde vlek houden. Met een blinde vlek vergroten we de kans op herhaling van de pijn en dat is het laatste wat we willen.

Om de realiteit onder ogen te komen is zelfcompassie behulpzaam. Dat betekent dat we een goede vriend(in) worden voor onszelf en dat we vol mededogen met onszelf omgaan en tegelijkertijd de verantwoordelijkheid nemen voor onze eigen beleving en  gedrag, zonder het in goed of fout categorie te plaatsen. Het is zinvol onszelf de juiste vragen te leren stellen, zoals: Op welke manier kleurt mijn angst mijn denken en mijn gevoel? Kan ik mijn eigen angst onder ogen zien en tegelijkertijd zelfcompassie ervaren? Kan ik kijken naar oud onverwerkt verdriet dat mogelijk ook opgerakeld is in de recente ervaring? Wat vraagt deze situatie van mij om te ontwikkelen zodat ik krachtiger word?

3. Laat een vernieuwde identiteit ontstaan

Op het moment dat we ons niet langer verzetten tegen het feit dat het verlies op ons pad gekomen is, zijn we vrij. Er ontstaat ruimte voor het nieuwe. Nu het oude (de oude partner, de oude baan, het oude verlangen) er niet meer is, wat is er dan wel? Wat kan er nu ontstaan? Om daar antwoord op te krijgen helpt het onze fantasieën serieus te nemen en onze projecties te bekijken. Ons onbewuste wijst de weg naar het nieuwe. Welke vernieuwde identiteit wil er aan het licht komen? Kunnen we dat ruimte geven?

De vragen in deze blog zijn gericht op duurzaam herstel; herstel waar je toekomstige zelf een krachtigere versie is dan wie je nu bent. Wil je meer weten? In mijn workshop ‘Psychologie van een gebroken hart’ krijg je inzicht in het volledige herstelproces. In mijn cursus ‘Begeleiding bij een gebroken hart’ ontvang je begeleiding en concrete handvatten die je helpen je hart weer te openen nadat het gebroken is geweest.